27 Ağustos 2009

11

Dün gibi... Sanki 6 saat sonra yataktan uyanacağım ve evdeki yokluk dikkatimi çekecek: Annem, Babam ve Ablam. Kafamda oluşanlar belli lâkin her ihtimale karşı komşu Mehmet abiden alınır haber, Murat yoldadır ve ablamın sancıları artınca sabahın köründe hastaneye giderler...

11 yıl geçti üzerinden bu günün. 11 yıl doldu, Murat ilkokulu bitirdi, bir ay içerisinde takımlar içinde 6. sınıfa başlayacak. İlginç bir duygu. Ben sanki hiç değişmedim bu 11 yıllık zaman zarfı boyunca, hep çocuktum, hâlâ çocuğum her ne kadar arkamdan "Dayı! Dayı!" diye seslenen bir ufaklık olsa da...

İki senedir okulun ilk gününde onu ben götüremiyorum okula ama bu sene ben götüreceğim. Hangimiz daha heyecanlıyız bilmiyorum...

Ama yarın mumlarını üfledikten sonra alacağı hediyeler ile en heyecanlı ve mutlu olacak olan o zannedersem. Benim hediyem mi? Hazır tabi ki...


3 yorum:

Adsız dedi ki...

Dayıı bana da bunlardan al Dayıı. Dayııı. Alcan mı?

H. Aziz KAYIHAN dedi ki...

Sen gelecek sene bir daha doğ, ben sana 5 kitap daha alıcam. :)

Adsız dedi ki...

Seneye hatırlatırım bunu:)

Ne İzliyorum?

StZiza

En Son Yazılar

randomposts