27 Nisan 2011

Acı

Nisan 27, 2011
Hani filmlerde falan görüyoruz... Ama o an belki ya o kadar acıyabileceğini düşünmüyoruz, ya da filmdeki insanlar bize öyle bir izlenim veriyorlar...

Ama çok acıyormuş. Belki de beklemediğim için o kadar acıdı...

9 ay önceydi...

Sokakta öylesine dolanıp bizim ufaklıklarla konuşuyordum. Yaz aylarında millet hep dışarıya masa sandalye atar bizim oralarda... Çay, kahve, muhabbet... Birden nereden geldiğini anlamadım iki silah sesinin ardından sol koluma gelen mermi ile öğrendim nereden geldiğini. Bir an şok ile yerimden hareket edememem bir yana, omzuma ve karnıma gelen 2. ve 3. mermilerle kendimi yerde buldum. 

Çok acıdı... İnanılmaz acıdı.

İşte o an rüyada olmayı dilerdim. Rüyalarımda rüyada mıyım değilmiyim bunu anlamaya çalışan bir insanım. Rüya olduğunu anlarsam da uyanıyorum hemen. Ama uyandığım falan yoktu. Sessizlik oldu bir süre boyunca... Sonra kendimi toparladım biraz. Yattığım yerden ne olduğunu anlamaya çalıştım. Sol omzumun hemen üstüne, boynuma çok yakın denk gelen mermi yüzünden kafamı sol tarafa çeviremedim. Mermi'nin biri sol pazuma isabet etmişti, diğeri de karnıma. Midem'in oralara olsa gerek. O an fark edemedim; kafamı ne kaldırabiliyordum, ne de kaldırmaya niyetim vardı. 

Bir süre daha bekledim hani bir siren duyarım, birileri yardıma gelir diye ama herkes önce kendisi ile ilgilendi. Kolum fazla acıdığı için, bir şekilde yarayı gözümün önüne doğru getirmeye çalıştım. Mermi çok derin girmemişti o yüzden çıkarmaya karar verdim. Salak mıyım neyim, ne elliyorsun değil mi... 

Acıdı epey ama çıkardım mermiyi derken, asıl trajedi o zaman başladı... Mermi'nin çıktığı yerden kan boşanmaya başladı. Yok acımıyor o kadar derken daha beter hissetmeye başladım kendimi ama yine de uğraşmaya devam ettim. En azından kanı durdurayım dedim. Çıkarırken yanlış bir şey yaptığım kesin ama ben tek çözümü işaret parmağımı yaraya sokarak buldum. 

Kanamayı durdurdum ve sonrasında güzel bir şey oldu: Siren sesleri...Çok geçmedi zaten ambulanslar geldi. Çok bir detay hatırlıyorum Sonra ambulansa bindirdiler...

Sonrası daha ilginç bir hikaye ama ne var ki uyandım sonunda...

22 Nisan 2011

Düzen

Nisan 22, 2011
Bu aralar bir kayboluyorum hep, alışkanlık haline getirdim... Ancak şu geçtiğimiz 1 ayda hayatımı yoluna koymakla meşguldüm..

Düzenledim bir çok şeyi, toparladım:
 - Geçici olarak Denizli'ye yerleştim.
 - Eylül'den itibaren Kayseri'ye taşınma kararı aldım.
 - Kendime bir karanlık oda kuruyorum.
 - Güney Afrika hazırlıklarına başladım.
 - Yönetmenliğini yapacağım ilk kısa filmin hazırlıklarına başladım.

Bunlar çok küçük detaylar, kafamda bir çok şey dönüyor... Umarım her şey hedeflediğim gibi sonuçlanır...

Ne İzliyorum?

StZiza

En Son Yazılar

randomposts