Gündoğumunu izlemeyeli o kadar çok vakit olmuş ki.. Sabah sıcacık bir duştan sonra, masanda çayını yudumlarken çalışmanın, bir yandan da yüzünü aydınlatmaya başlayan Güneş'in doğuşunu izlemek... Gerçekten keyifliymiş. Özlemişim...
" 'Özlemişim, özlemişim' diyorsun da sanki sürekli yapıyordun aynı işi daha önce" diyebilirsiniz belki. Lakin en büyük keyfimdi herhalde lisede ve üniversite 2. sınıfta bunu yapmak. Hayatımın en keyifli günleriydi belki onlar. Ama ben nedense son yıllarda kendimi bir gece hayatına, rintliğe, eğlenceye vurdum ki sormayın gitsin. Ne kadar eğlenceyi sevsem de, bugünlerde doğan her güneşin içime doğduğunu hissediyorum..
Anlayacağınız bir garibim bu aralar bu açıdan, bir gün akşam gün batımına yakın uyanıyorum, diğer gün gün doğumundan 1 - 1,5 saat önce çoktan uyanmış ve eni güne hazırlanmış oluyorum.
En iyisi ben bugünkü Güneş batmadan bir silkineyim, kendime geleyim...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder