Zamanı ile bir aşkın yaşandığı şehre gittim, tarih sayfalarından bir aşk hikayesine tanık olmaya...
“До Кемал Ататурк, некаде и некогаш!
Потинаа толку години, а јас сеуште, секој ден, чекам абер од тебе. Ако некогаш го добиеш ова писмо, сети се и види ги солзите на хартијата. Годините си врват, овде сешто се зборува за тебе, нешто се случува.
Ако го читаш писмово додека љубиш друга жена, искини го и ирашај ја дали верува дека некоја си Елени Каринте од Битола, го потрошила цел живот за човек со кого била само еден ден? А, ако ја љубиш неа, како што јас те лубам тебе, не и кажувај ништо, нека биде среќна како што си ти! Ако пак сеуште ја паметиш девојкама од балконот и не љубиш друга, знај дека те чекам и дека ќе те чекам цел живом! Знам дека ќе се вратит, дека не си ме заборавил. Татко ми умре. Има цела година од оној ден од кога ме грабна од тебе, ме заклучи дома и не ме пушти цел месец. Не плачев, знаев дека цабе му се сите катанци и затвори. Човекот со кој тој сакаше да се венчам го видов само еднаш и ме праша дали ќе можам да го љубам? А јас му реков: “Не, јас си го љубам првото лубе!„ И повеќе не го видов. Татко ми никогаш не ми просми, а ни јас нему. Не сум веќе млада и убава како тогаш...
Цел живот во еден ден!
Бечно те сака и секогаш ќе те чека твојата Елени Каринте.„
"Kemal Atatürk'e, herhangi bir zamanda ve herhangi bir yerde!
Yıllar oldu ve ben hâlâ, her gün, senden bir kelime bekliyorum. Eğer bu mektubu alırsan, beni hatırla ve kağıdın üstündeki gözyaşlarını gör. Yıllar geçiyor. Senin hakkında çok şey duydum. Bir şeyler oluyor!
Eğer, bu mektubu başka bir kadını öpüyorken okuyorsan, yırt ve ona Bitola'dan Eleni Karinte adında bir kızın tüm hayatını sadece bir gece için birlikte olduğu adam için harcadığına inanıp inanmadığını sor?! Fakat, eğer onu beni sevdiğin kadar çok seviyorsan, bir şey söyleme ve en az mutlu olduğun kadar mutlu olmasını sağla! Fakat, eğer hâlâ balkondaki kızı hatırlıyor ve başka kimseyi sevmiyorsan, bil ki senin için bekliyorum ve bekliyor olacağım, hayatımın sonuna kadar! Geri geleceğini ve beni unutmadığını biliyorum! Babam öldü! Beni senden kopardığı, eve kilitlediği ve bir ay boyunca dışarı çıkarmadığı zamandan beri bir yıl geçti. Hiç ağlamadım çünkü biliyordum ki kilitler ve hapisler hiçbir şeyi değiştiremez. Beni evlendirmek istediği adamı sadece bir kere gördüm ve bana onu sevip sevemeyeceğimi sordu. Ben ona, “Hayır, ben ilk aşkımı seviyorum!” dedim. Babam beni hiç affetmedi, ben de onu affetmedim! Hep olduğum kadar genç ve güzel değilim.
Tüm yaşam bir günde geçti!
Sonsuza kadar seni seven ve daima senin için bekleyecek olan, Eleni Karinte."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder