Dolanıyorum... Terk edilmişlik kokuyor adım attığım yerler. Sağa sola bırakılan notlar var. Neşe yok artık. Gitmiş. Gülücükler gitmiş. İnsanlar gitmiş...
Hâlâ dolanıyorum... Anlamsızlığa anlam yüklemeye çalışıyorum. Sağda solda paketlenmiş eşyalar, normalden farklı dağınıklık ve sessizlik her şeyi haykırıyor ve ben duymazlıktan gelip dolanıyorum...
Duvarlar sesleniyor: "Sen de gidiyorsun. Bırakıp anılarını bizlerle sen de gidiyorsun..."
Ağlamaklı bir halde yeni anıları düşünüyorum o anda. Beni kurtarırlar diye... Yeni anılara bakmaya çalışıyorum: Ankara'da, İrlanda'da ve/veya Dünya'nın herhangi bir yerinde.
Güzel olacak... Her şey hepimiz için çok güzel olacak.
Bu kapanan ne ilk sayfa idi ne de son. Fakat şimdiye kadar ki en güzel sayfa idi... Gelecek anılar güzel lakin üzüntüm de bundandır...
2 yorum:
Hoşgeldinnn...
Off o duyguyu iyi bilir ve nefret ederim. :(
iki gündür ağlata ağlata bi hal oldun beni ya pis şey! kalkıp gelicem şimdi o olacak.. özledim zaten!
Yorum Gönder